Mimo wszystko jesteśmy blisko

Tęsknota ma różne oblicza, różne odcienie. 

Czasami jest bardziej widoczna, czasem zamazana.

Czasami ukrywana, innym razem zapraszana na wierzch. 

Wybrałam drogę skazaną na tęsknotę. 

Kiedyś tęskniłam za jedną osobą, teraz za wieloma.

Taki jest los wędrownika. Los osoby błądzącej i wciąż szukającej swojego miejsca. 

Ale błądzenie to też droga. Trochę na opak, trochę  na około. 

Mimo wszystko jednak posuwająca nas do przodu.

Tęskniąc, doceniamy to, co mieliśmy, co mamy, co możemy mieć.

Tęsknota jest dowodem na to, że mamy do czego wracać. 

Mamy powody do podążania dalej. By żyć i kochać.

I aby cieszyć się każdą chwilą. Nawet tą z oddali.

Tęsknota to więź.

Więc mimo wszystko jesteśmy blisko.